สวี เพ่ยเพ่ย

เพ่ยเพ่ย บ้า

                               
เข้าสู่ระบบ/ลงทะเบียน เพื่อดูภาพขนาดเต็ม

                               
เข้าสู่ระบบ/ลงทะเบียน เพื่อดูภาพขนาดเต็ม

ชื่อ-นามสกุลภาษาไทยและอังกฤษ :: สวี เพ่ยเพ่ย

อายุ :: 13 ปี

ชื่อบิดาทั้งภาษาไทยและอังกฤษ :: สวี  หลงเหอ

ชื่อมารดาทั้งภาษาไทยและอังกฤษ :: สวีฮูหยิน (สวี ลู่ซือ)

เชื้อชาติ :: ฮั่น

บ้านเกิด :: เมืองว่านเฉิง

เสียงพูด :: วาจาน่าฟังดั่งสายน้ำ

คำพูดที่ติดปาก :: "ข้าไม่เชื่อใครทั้งนั้น" , "ความจริงใจไม่มีอยู่จริง" ,

"การคบหาเป็นเพียงหวังผลประโยชน์"

อุปนิสัย :: วาจาไพเราะเสาะหู กิริยามารยาทงดงามอ่อนหวานทุกท่วงท่า ทว่าภายในจิตใจที่บิดเบี้ยวมีความ อาฆาตพยาบาท ช่วยเหลือผู้อื่นเพื่อหวังผลประโยชน์ หากใครร้ายมาจะร้ายกลับเป็นพันเท่า มีเสน่ห์เย้ายั่วต่อบุรุษทั้งหลายที่ได้เห็นหน้า ไม่เชื่อผู้ใดนอกจากตัวเอง  เสแสร้งเก่งไม่มีใครจับได้ ช่างพูดช่างคุย วางแผนทุกอย่างเวลากระทำการที่คิดว่าสมควร

ความสามารถพิเศษ :: โฉมสะคราญล่มเมือง

มีชื่อเสียงทางด้าน :: นางอสรพิษ

คติประจำใจ :: พิษงูไม่ร้ายเท่าพิษคน

ความใฝ่ฝันสูงสุด :: ครองชีวิตคู่กับคนรัก

                               
เข้าสู่ระบบ/ลงทะเบียน เพื่อดูภาพขนาดเต็ม

จุดแข็ง :: ร่างกายทนทานจากพิษบางตัวที่เคยถูกทดลอง (ยกเว้นพิษบางตัวที่ไม่เคยถูกทดลองด้วยฤทธิ์มันร้ายถึงตายหรือร่างกายรับไม่ไหว) (ทนเพียงแต่พิษที่เกิดจากยา ยกเว้นกำลังภายในหรือวรยุทธ์ประเภทพิษที่เกิดจากลมปราณ) ความจำเป็นเลิศ

จุดอ่อน :: บุรุษอ่อนโยนจิตใจดีคุณธรรม , เป็นโรคสองบุคคลิก ,

อารมณ์อ่อนไหวง่าย , หลงใหลในรูปลักษณตัวเอง ,

คลุ้มดีคลุ้มร้าย (ผลเกิดจากพิษทำให้บางครั้งควบคุมอารมณ์ไม่ได้)

                               
เข้าสู่ระบบ/ลงทะเบียน เพื่อดูภาพขนาดเต็ม

ลักษณะทางกายภาพ

สีผิว : ขาวละเอียดผุดผ่องละมุนละไม

สีตา : นัยน์ตาสีน้ำตาลประกายแดง

ใบหน้า : ใบหน้าทรงเรียวเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ ริมฝีปากน่าสัมผัส

ร่างกาย : ร่างกายเล็กกะทัดรัดหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินอายุ เอวคอดสะโพกผายตรึงตราเหล่าบุรุษ

สัดส่วน : 36 - 24 - 30

ส่วนสูง(cm) : 150

น้ำหนัก(kg) : 37

                               
เข้าสู่ระบบ/ลงทะเบียน เพื่อดูภาพขนาดเต็ม

ประวัติตัวละครฉบับสมบูรณ์
    ครอบครัวสกุลสวีทำธุระกิจมืด เปิดหอคณิกา เป็นแหล่งมั่วสุ่มของพวกคนชั้นเลว สวี เพ่ยเพ่ยตั้งแต่เกิดมาก็ถูกบังคับให้เป็นหนูทดลองประจำตระกูล  ดรุณีน้อยถูกบิดาแท้ๆกรอกยาพิษให้เด็กสาวทานทุกๆวัน ถึงแม้จะอ้อนวอนแทบเท้ามารดาให้ช่วยเหลือกลับไม่แยแสราวกับเพ่ยเพ่ยมิใช่ลูก นางต้องทนทรมานมาหลายปี มารดาขู่เข็ดให้เด็กสาวเล่นเครื่องดนตรีทุกประเภท คัดตัวอักษรทุกวัน เวลาว่างต้องฝึกร่ายรำขับร้องเพื่อแสดงโชว์ในหอคณิกาที่ตระกูลสวีเป็นคนสร้าง

   ทุกวันๆที่มีชีวิตอยู่ไม่มีแม้แต่เสี้ยววิใดที่ไม่อยากตาย ทำให้สวี เพ่ยเพ่ยสร้างบุคคลิกตัวเองในจิตสำนึกออกมา เด็กน้อยตั้งชื่อให้อีกตัวตนในนามว่า 'เฟยหนี่ว์' บุคคลิกที่ก้าวร้าว จิตใจหยาบกระด้าง ไม่มีความเมตตาต่อใครทั้งสิ้น เวลาถูกกระทบกระทั้งอันใดเพราะเพ่ยเพ่ยอ่อนไหวง่ายบุคคลิกนี้จะออกมาแทนทีทันที

   วันเวลาที่เพ่ยเพ่ยเฝ้ารอคอยมาถึงครอบครัวตระกูลสวีถูกเหล่าคนชุดดำฆ่าและไม่ได้มีแต่ครอบครัวของเพ่ยเพ่ย ทว่าภายในเมืองว่านเฉิงลุกโชกไปด้วยเปลวไฟโหมกระหน่ำ ดรุณน้อยที่กำลังถูกปลิดชีพด้วยคมดาบใบหน้างดงามจ้องมองผู้ที่จะสังหารอย่างไม่มีความเคืองโกรธ ทว่าบุรุษหน้ากากผู้นั้นกลับไม่สังหารเพ่ยเพ่ยทิ้งและพูดประโยคนึง "ชีวิตของเจ้าคงผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาก ถึงเตรียมใจที่จะตาย" จากนั้นบุรุษหน้ากากผู้นั้นก็อุ้มดรุษณีน้อยมาทิ้งไว้ที่กลางป่า เพ่ยเพ่ยถามว่าเขาคือใคร ได้เพียงคำตอบสั้นๆว่า "ข้าคือคนที่จะสร้างโลกใหม่" และอันตรธานหายไปในพริบตา

   หลังจากนั้นสวีเพ่ยเพ่ยถูกจอมยุทธ์จุนช่วยเหลือ พาเด็กสาวกลับไปที่หุบเขาคนโฉดและทำให้นางรู้ว่าคนเหล่านั้นคือพรรคภูติทมิฬลมดำ เพ่ยเพ่ยไม่เคืองโกรธแต่รู้สึกอยากจะขอบคุณที่ช่วยฆ่าคนในตระกูลสวีให้หมดสิ้น

                               
เข้าสู่ระบบ/ลงทะเบียน เพื่อดูภาพขนาดเต็ม