{ นอกเมืองฉางอัน } ป่าตะวันออก

ป่าหานชิงจู่

{ นอกเมืองฉางอัน - ตะวันออก }

【ป่าตะวันออกหานชิงจู่】

『แมกไม้ในพณา สิงสาราสัตว์มากมี』

ป่านอกเมืองฉางอัน เป็นเส้นทางเชื่อมไปสู่เมืองทางตะวันออก

ซึ่งติดอยู่กับป่านอก 'เมืองฮองหง' ปราการธรรมชาติของเหลียงโจว

เป็นป่าที่มีธรรมชาติงดงาม และมีความอุดมสมบูรณ์เป็นอย่างมาก

สัตว์ป่าตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงขนาดกลาง กระรอกยันกวางมีหมด

จะไม่มีก็แต่บรรดาสัตวืหายาก ผู้ล่าน้อย นายพรานเยอะ

ต้องแย่งชิงพื้นที่ทำมาหากินกันพอสมควร

LIN ดี

34

                   ทั้งห้าคนนั่งรถม้าที่ขอยืมมาก็ไม่ใช่ขโมยมาก็ไม่เชิงตามติดรถม้าคันหรูของชายเจ้าของรอยสักไปห่างๆเพื่อไม่ให้เขารู้ตัว โดยบนรถม้าคันที่ขอยืมมานั้นมีซ่งหยางหมิงเป็นคนขับภายในมีหลิน ซ่งเหมยฮั่ว และคาบูโตะกับน้องสาวของเขาซูซูปี้นั่งมาด้วย ในขณะที่ไล่ตามไปห่างๆนั้นได้ผ่านเส้นทางที่มีป่าขนาบทั้งสองข้างทางทำให้ซ่งหยางหมิงเดาว่ารถม้าของชายคนนั้นคงกำลังเดินทางไปตะวันออกเป็นแน่
                    @KABUTO
                    "ข้าก็ไม่คุ้นทางนี้เลย" หลินชะโงกหน้าออกมามองดูทางที่มีป่าอยู่สองข้างทาง
                    "ข้าคิดว่าเจ้านั่นคงจะกำลังเดินทางไปตะวันออก" ซ่งหยางหมิงตอบเพื่อคลายความสงสัยให้กับทุกคน
                    @KABUTO
                    "คิดว่าอย่างนั้นขอรับ เราคงต้องค่อยๆตามไปห่างๆ" ซ่งหยางหมิงบอกพลางบังคับม้าให้วิ่งตามรถม้าหรูหราคันข้างหน้าไป
                    รถม้าที่ถูกยืมมาของทั้งหาคนวิ่งไปบนถนนดินที่ธรรมชาติสรรค์สร้างโดยตามรถม้าหรูหราอลังการอันเป็นที่สะดุดตาไปเรื่อยๆโดยไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่ารถม้าคันข้างหน้านั้นจะมุ่งหน้าไปที่ไหน และหยุดที่ใดที่ทำได้ตอนนี้มีเพียงแค่ตามไปเนียนๆเพียงเท่านั้น

Shaolong

LIN ตอบกลับเมื่อ 2017-8-20 16:44
34                    ทั้งห้าคนนั่งรถม้าที่ขอยืมมาก็ไม่ใช่ขโม ...

PART XL

     ทั้งห้าคนนั่งรถม้าที่ขอยืมมาก็ไม่ใช่ขโมยมาก็ไม่เชิงตามติดรถม้าคันหรูของชายเจ้าของรอยสักไปห่างๆ เพื่อไม่ให้เขารู้ตัว โดยบนรถม้าคันที่ขอยืมมานั้นมีซ่งหยางหมิงเป็นคนขับภายในมีหลิน ซ่งเหมยฮั่ว และคาบูโตะกับน้องสาวของเขาซูซูปี้นั่งมาด้วย ในขณะที่ไล่ตามไปห่างๆ นั้นได้ผ่านเส้นทางที่มีป่าขนาบทั้งสองข้างทางทำให้ซ่งหยางหมิงเดาว่ารถม้าของชายคนนั้นคงกำลังเดินทางไปตะวันออกเป็นแน่
     "พวกมันจะไปไหนกันแน่" เสียงเข้มของคาบูโตะเอ่ยถามด้วยความที่เขาเป็นชาวต่างถิ่นไม่คุ้นเคยกับถนนหนทางในกวนจงจึงเกิดความกังวลบ้างไม่มากก็น้อย เมื่อมองไปด้านหน้ารถม้าก็เคลื่อนผ่านป่าเขาที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตา หากไม่หลงทางคงดีหรอก ในยามนี้อะไรจะเกิดขึ้นบ้างก็ไม่รู้เขาควรจะมองหาอาวุธอะไรสักอย่างติดมือเผื่อมีเหตุฉุกเฉินจะได้หวดไว้ก่อนแล้วค่อยวิ่งหนี
     "ข้าก็ไม่คุ้นทางนี้เลย" หลินชะโงกหน้าออกมามองดูทางที่มีป่าอยู่สองข้างทาง
     "ข้าคิดว่าเจ้านั่นคงจะกำลังเดินทางไปตะวันออก" ซ่งหยางหมิงตอบเพื่อคลายความสงสัยให้กับทุกคน
     "ตะวันออกรึ?" คาบูโตะหันมามองตอนนี้เขาหยิบได้สากตำข้าวทำจากไม้หนาๆ ด้ามยาวๆ ขนาดเหมาะมือมาเป็นอาวุธคู่กายยามมีเหตุฉุกเฉินมันอุ่นใจกว่าพลางคิดว่าตะวันออกที่ซ่งหยางหมิงกล่าวคือที่ใด
     ซูปี้ที่มองพี่ชายเตรียมตัวสู้ก็หน้าเหวอ เธอควรจะหาอะไรบ้างก็ได้กระจาดร่อนแป้งมาถือไว้หวังว่ามันจะช่วยอะไรได้บ้าง
     "คิดว่าอย่างนั้นขอรับ เราคงต้องค่อยๆ ตามไปห่างๆ" ซ่งหยางหมิงบอกพลางบังคับม้าให้วิ่งตามรถม้าหรูหราคันข้างหน้าไป
     รถม้าที่ถูกยืมมาของทั้งหาคนวิ่งไปบนถนนดินที่ธรรมชาติสรรค์สร้างโดยตามรถม้าหรูหราอลังการอันเป็นที่สะดุดตาไปเรื่อยๆ โดยไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่ารถม้าคันข้างหน้านั้นจะมุ่งหน้าไปที่ไหน และหยุดที่ใดที่ทำได้ตอนนี้มีเพียงแค่ตามไปเนียนๆ เพียงเท่านั้น

❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖

@Admin

YutaIzumi -

- เควสส่งอาหาร -

เดินทางไกล 1

     หลังจากที่ยูตะร่วมงานเทศกาลไหว้พระจันทร์เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มคนนั้นก็ตัดสินที่จะรีบกลับเมืองอู๋จวิ้นในทันที่ เพราะเขามีความเป็นห่วงไป๋หลานว่าจะเป็นอย่างไรแล้วบ้าง เพราะเหตุนี่เขาจึงออกเดินทางตั่งแต่เช้าเพื่อเดินไปขึ้นรถม้าทางไกลให้ทันรอบแรก เนื่องรถม้าทางไหนจะตั้งอยู่หากตัวเมืองเสียหน่อย เขาเลยจะต้องเดินผ่านป่านอกเมืองเสียก่อน

     ระหว่างที่ชายหนุ่มกับลังดื่มด่ำกับธรรมชาติอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้น เขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาในหัวของเขา

    (หวังว่าจะไม่เจอเรื่องอะไรอีกนะเนี้ย อะเดียวถ้าเกิดคิดแบบก็ค----) ก่อนที่จะคิดได้จบลง

     "อาร่า อาร่า ทำอย่างไรดีละเนี้ย" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้นแทรกความของเขา จากไกลๆ แต่ก็ไม่ไกลจนเกินไป

    (คงจะเกิดเรื่องขึ้น....) ชายหนุ่มที่แสนโชคดี(?)คนนี้คิดต่อให้จบ ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีประโยชน์อะไรแล้วก็ตาม  

    "เฮ้อ......." ชายหนุ่มคนเดิมถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ บางครั้งบางทีเขาก็นึกว่าจะมีครั้งไหนมั้ยที่เขาสามารถบังคับตัวไม่วิ่งเข้าหาปัญหาได้ ซึ้งแน่นอนว่านีี่ก็เป็นอีกครั้ง ที่เขานั้นเดินเข้าใส่ปัญหาอย่างที่คนปกติหาทำไม่

     เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วชายหนุ่มผู้แสนดี(?)ผู้นี่ก็เดินเข้าไปหาต้นเสียงนั้นอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าก็คือรถมาที่พังเสียหาย จนชิ้นส่วนของไม้นั้นหักขึ้นมางัดกับประตูไว้จนทำให้คนข้างในนั้นออกมาไม่ได้ เพราะว่ารถม้านั้นเป็นแบบประตูด้านเดียว แล้วก็มีนายทหารคนหนึ่งพยายามที่จะเอาไม้ชิ้นนั้นออกดู แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล ยูตะที่เห็นดังนั้นจึงรับเข้าไปช่วยนายทหารคนนั้นในที่ แต่ดูเหมือนว่าต่อให้เป็นแรงสองชายก็ไม่อาจจะทำให้ไม้นั้นขยับได้

     "ขอบใจมากนะ พ่อหนุ่มแต่ดูเหมือนว่าเราคงต้องหาวิธีอื่นกันแล้วละ" นายทหารคนนั้นกล่าวขึ้น พล่างสายหน้าไปมาอย่างช่วยไม่ได้

     "อาร่า อาร่า ขอบใจเจ้ามาก ว่าแต่เจ้ามีนามว่าอะไรอย่างงั้นหรอ" หญิงสาวผมสีแดงอ่อนๆ ชะโงกหน้าออกมาจากรถม้าแล้วถามขึ้น

     "ผมมีนามว่า อิซุมิ ยูตะครับ รอก่อนนะ เดียวผมช่วยออกมาเอง" ยูตะเงยหน้าตอบกลับขึ้นไป ก่อนที่จะคิดในใจว่าได้เวลาทดสอบของที่ได้มาแล้ว

     เมื่อสิ้นสุดความคิดนั้น ชายหนุ่มก็หยิบขวานเงินของเขาออกมาแล้ว ยกแขนขึ้นทำท่าจะจามไม้ที่ขัดอยู่ให้ออกไปเสีย แต่ทว่าหญิงสาวคนนั้นก็ได้พูดทักขึ้น

     "อาร่า อาร่า ใจร้อนเสียจริงๆ เลย หยุดก่อนนะคุณอิซุมิ ถ้าเจ้าอยากจะช่วยข้าละก็หยุดฟังข้าสักครู่ได้มั้ยจ้ะ" สาวผมสีแดงคนนั้นกล่าวขึ้น พร้อมกับยิ้มแล้วเอามือทาบหน้าหน้าพลางเอียงคอเล็กน้อย

      ยูตะไม่ตอบอะไร เพียงแต่พยักหน้าแล้วลดขวานในมือลง

     "อันตัวข้านั้นมีนามว่า หลี่ปู้ ข้านั้นต้องรีบไปส่งกล่องขนมกุ้ยฮัวให้กับท่านแม่ทัพเว่ยที่ชายแดน แต่ว่าดันมาเกิดเหตุแบบนี่เสียก่อน" หญิงสาวคนพูดพลางนั้นสายหน้าเล็กน้อย

     "ข้าเลยอยากจะ ขอให้อิซุมิช่วยนำส่งแทนข้าจะได้รึไม่ ส่วนเรื่องรถม้านี่ ข้ากับนายทหารจะจัดการกันเอง" เธอกล่าวต่อ

     "อ้อ อย่างงี้เอง ได้สิครับ ไม่มีปัญหา" ชายหนุ่มผู้ที่ไม่รู้จัดการปฏิเสธ ก็ตบปากรับคำมาอย่างเต็มที่

@Admin

LIN ดี

114

          ณ ป่านอกเมืองฉางอัน ทั้งสองเดินลงจากเขาอู่ไถมาได้สักระยะเจียนหลิวจึงเสนอความคิดบางอย่างขึ้น "พักกันหน่อยไหม?"
          @YutaIzumi
          หลังจากนั้นทั้งสองจึงหาที่เหมาะๆเพื่อหยุดพักเหนื่อยกันสักครู่ถือเสียว่ารอซูเทียนเหมินไปพลางด้วย
          "ไม่รู้ว่าแม่นางทั้งสองจะเป็นอย่างไรกันบ้าง" เจียนหลิวเอ่ยขึ้นก่อนนั่งลงบนขอนไม้ที่อยู่ใกล้ๆ
          @YutaIzumi
          "นั่นสินะหวังว่าจะปลอดภัย" เจียนหลิวเอ่ยก่อนเหยียดกายนอนตะแคงบนขอนไม้ "ข้าชักจะเริ่มง่วง.." ชายหนุ่มเอ่ยพลางปิดปากหาวหวอดๆ
          @YutaIzumi
          "ถ้างั้นข้าของีบสักครู่ หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ.." เมื่อกล่าวจบเจียนหลิวก็งีบหลับทันทีซึ่งหากมีอะไรเกิดขึ้นเขาก็พร้อมที่จะตื่นขึ้นทันทีด้วยเช่นกัน
          @YutaIzumi

@Admin

YutaIzumi -

- การเดินทางครั้งใหม่ -

จุดเริ่มต้น 5

          ณ ป่านอกเมืองฉางอัน ทั้งสองเดินลงจากเขาอู่ไถมาได้สักระยะเจียนหลิวจึงเสนอความคิดบางอย่างขึ้น "พักกันหน่อยไหม?"          ".........หะ.....หืม....อ้อ อืมเอาสิ ไม่มีปัญหา" ยูตะที่กำลังครุ่นคิดเรื่องการต่อสู้ที่ผ่านมา โดยไม่ทันฟังเจียนหลิวพูดจึงได้ตอบเอออ้อกลับไปทั้งๆที่ไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามถามอะไร
          หลังจากนั้นทั้งสองจึงหาที่เหมาะๆเพื่อหยุดพักเหนื่อยกันสักครู่ถือเสียว่ารอซูเทียนเหมินไปพลางด้วย
          (อ้อ หาที่พักนี่เอง) ในที่สุดยูตะก็รู้ที่มาของคำถามนั้น
          "ไม่รู้ว่าแม่นางทั้งสองจะเป็นอย่างไรกันบ้าง" เจียนหลิวเอ่ยขึ้นก่อนนั่งลงบนขอนไม้ที่อยู่ใกล้ๆ
          "ก็คงหวังได้ แต่ให้ทั้ง 2 ปลอดภัยละนะ" ยูตะกล่าวขึ้นในขณะที่ยืนอยู่
          "นั่นสินะหวังว่าจะปลอดภัย" เจียนหลิวเอ่ยก่อนเหยียดกายนอนตะแคงบนขอนไม้ "ข้าชักจะเริ่มง่วง.." ชายหนุ่มเอ่ยพลางปิดปากหาวหวอดๆ
          "ก็เจ้า เล่นต่อสู้ใช้พลังซะขนาดนนั้น จะง่วงก็คงไม่แปลกละนะ" ยูตะกล่าวออกมาจากที่เห็นการต่อสู้นั้นแล้ว
          "ถ้างั้นข้าของีบสักครู่ หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ.." เมื่อกล่าวจบเจียนหลิวก็งีบหลับทันทีซึ่งหากมีอะไรเกิดขึ้นเขาก็พร้อมที่จะตื่นขึ้นทันทีด้วยเช่นกัน
          "วะ....ไว...." ยูตะที่เห็นเจียนหลิวงีบหลับไปในทันที่ก็พึมพัมขึ้นเบาๆ ตอนนี่นั้นเขาก็ไม่ต่างกับโดนปล่อยทิ้งให้อยู่คนเดียวแล้ว

          ชายหนุ่มจึงนั้งลงที่ขอนไม้แถวๆ นั้นอีกอันก่อนที่เริ่มคิดถึงสิ่งที่ผ่านๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างแล้วเขาควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ที่ผ่านมาเขาก็มีประสบการณ์เฉียดตายมาหลายรอบ แต่ว่าทุกรอบนั้นก็ต้องมีคนมาช่วยเขาไว้ได้เสมอ โดยเฉพาะรอบนี่นั้น เขาแทบไม่ได้ทำตัวเป็นประโยชน์เลย แถมยังรู้สึกได้ว่าเป็นตัวถ่วงอีกตั่งหาก เมื่อยูตะคิดถึงตรงนี่เขาก็ได้กำมือให้แน่นขึ้น แน่นจนเล็บของเขานั้นจิกเข้าไปที่ฝ่ามือ
         (บัดซบ!) ก่อนที่เขาจะตะโกนในใจดังๆ แล้วเอากำปั่นนั้นทุบลงที่คอนไม้ที่นั่งอยู่เป็นการบันดาลโทสะออกมา ด้วยความแรงจนมือของเขาแดงกำ.....
         (ฉันต้องการพลังมากกว่านี่!) แล้วสายตาของเขา ก็เปลียนไปแวบนึง เป็นสายตาที่เหมือนกับตอนที่เขาสังหารทหารม่อเป่ยไปนับไม่ถ้วน สายตาที่ไร้ซึ่งแวบตาใดๆ ทั้งสิ้น.....

@Admin

LIN ดี

115

          เจียนหลิวและอิซุมิ ยูตะ นั่งพักระหว่างทางลงมาจากเขาอู่ไถเพื่อรอซูเทียนเหมินที่อยู่คุยอะไรบางอย่างกับประมุขพรรคกระยาจกอยู่ ทั้งสองข้างทางขนาบข้างไปด้วยป่าไม้ลำเนาไพร ไม่ทราบว่าเจียนหลิวหลับไปยาวนานเท่าใดแต่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีชายหนุ่มได้ยินเสียงของใครบางคนจึงปลุกให้เขาตื่นขึ้นทันที
          "….ขออภัยท่าน….อ่ะ?!มี2คน"
          เมื่อหันมองไปยังต้นเสียงจึงพบว่าเป็นชายหนุ่มแต่งกายค่อนข้างดีแต่เมื่อเป็นคนแปลกหน้าจะระวังตัวไว้ก่อนคงดีที่สุด
          "มีธุระอะไร?" เจียนหลิวเอ่ยถามชายแปลกหน้าพลางกระชับกระบี่ที่เหน็บข้างเอวซึ่งหากว่าชายผู้นี้ไม่ได้มาดีเขาจะได้เตรียมตัวสู้ได้ทัน
          @YutaIzumi @Luyue
          "กำลังหลงทางอยู่รึ?" เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มผู้นี้คงไม่น่าจะใช่คนเลวอะไรเจียนหลิวจึงวางใจลงได้เล็กน้อย
          @YutaIzumi @Luyue
          "จะไปฉางอันสินะ.." เจียนหลิวเอ่ยพลางครุ่นคิดซึ่งตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ในป่าตัวเขาเองก็ไม่เชี่ยวชาญเรื่องลู่ทางเท่าไรนักจึงลองกระซิบถามสหายที่มาด้วยกันเพื่อช่วยยืนยัน "เจ้าพอจะรู้ไหม?" เขาหันไปถามอิซุมิ ยูตะ
          @YutaIzumi
          "ตามนั้นเลย" เจียนหลิวกล่าวกับชายแปลกหน้าหลังจากที่อิซุมิ ยูตะช่วยบอกทางให้กับชายหนุ่มผู้นั้นแล้ว
          @Luyue
          "อ้อ ข้ามีนามว่าเจียนหลิว" เจียนหลิวกล่าวแนะนำตัวเมื่ออีกฝ่ายถามถึงชื่อของพวกเขา
          @YutaIzumi @Luyue
          "ลู่เยว่เล่อสินะ ยินดีที่ได้พบ" เจียนหลิวทวนชื่อชายหนุ่มตรงหน้าหนึ่งครั้งเพื่อเป็นการทบทวนความจำ
          @YutaIzumi @Luyue
          "อันที่จริงพวกเราก็กำลังจะเข้าเมืองพอดีแต่กำลังรอสหายอยู่ เจ้าจะมาด้วยกันก็ได้นะ" เจียนหลิวเสนอแนะ
          @YutaIzumi @Luyue
          หลังจากนั้นเจียนหลิว และอิซุมิ ยูตะ จึงได้สหายเพิ่มมาอีกหนึ่งนามว่า ลู่เยว่เล่อ ทั้งสามนั่งรอซูเทียนเหมินกลับมาเพื่อที่จะกลับไปยังโรงเตี๊ยมด้วยกัน ซึ่งไม่แน่ว่าหญิงสาวทั้งสองที่หนีไปก่อนหน้านี้อาจไปรอพวกเขาอยู่ที่โรงเตี๊ยมแล้วก็เป็นได้

@Admin

YutaIzumi -

- การเดินทางครั้งใหม่ -

จุดเริ่มต้น 5.5

          เจียนหลิวและอิซุมิ ยูตะ นั่งพักระหว่างทางลงมาจากเขาอู่ไถเพื่อรอซูเทียนเหมินที่อยู่คุยอะไรบางอย่างกับประมุขพรรคกระยาจกอยู่ ทั้งสองข้างทางขนาบข้างไปด้วยป่าไม้ลำเนาไพร สว่นยูตะนั้นก็ไม่ได้นั่งรอเฉยๆ เขาตัดสินใจทีจะซ่อมใช้อาวุธลับที่เขาซื้อมาเพราะว่าเห็นมาเท่ดี แบบจริงๆ จังๆ ดูสักครั้งนึง เขาทดลองปาใส่ต้นไม้แถวนั้นไปเรื่อยๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนทางด้านเจียนหลิวไม่ทราบว่าหลับไปยาวนานเท่าใดแต่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีชายหนุ่มได้ยินเสียงของใครบางคนจึงปลุกให้เขาตื่นขึ้นทันที          "….ขออภัยท่าน….อ่ะ?!มี2คน"
          เมื่อหันมองไปยังต้นเสียงจึงพบว่าเป็นชายหนุ่มแต่งกายค่อนข้างดีแต่เมื่อเป็นคนแปลกหน้าจะระวังตัวไว้ก่อนคงดีที่สุด
          "มีธุระอะไร?" เจียนหลิวเอ่ยถามชายแปลกหน้าพลางกระชับกระบี่ที่เหน็บข้างเอวซึ่งหากว่าชายผู้นี้ไม่ได้มาดีเขาจะได้เตรียมตัวสู้ได้ทัน
          "หืม! " ยูตะมีที่กำลังจะซัดมีดบินออกไปอีกหนึ่งชุดก็ถึงกับหยุดชะงักลง เขานั้นเกือบที่จะปาไปยังต้นเสียงที่อยู่เก็โพล่มาเสียแล้ว ดีนะที่เขายั่งมือเอาไว้ทัน
          @Luyue
          "กำลังหลงทางอยู่รึ?" เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มผู้นี้คงไม่น่าจะใช่คนเลวอะไรเจียนหลิวจึงวางใจลงได้เล็กน้อย
          "หลงทาง??" ยูตะกล่าวซ้ำด้วยความไม่แน่ใจ แต่เห็นท่าทางไม่น่าใช้คนร้ายอะไรขอจึงลดมีดปาในมือลง
          @Luyue
          "จะไปฉางอันสินะ.." เจียนหลิวเอ่ยพลางครุ่นคิดซึ่งตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ในป่าตัวเขาเองก็ไม่เชี่ยวชาญเรื่องลู่ทางเท่าไรนักจึงลองกระซิบถามสหายที่มาด้วยกันเพื่อช่วยยืนยัน "เจ้าพอจะรู้ไหม?" เขาหันไปถามอิซุมิ ยูตะ
          "ถ้าเป็นในป่านี่ไปถึงเมืองฉางอันละก็ ไม่น่าจะหลงได้นะ แค่เดินตามถนนไปเรื่อยๆ" ชายหนุ่มกล่าวออกมาอย่างงงๆ เพราะว่าทางเดินมันก็มีเพียงเส้นตรงเท่านั้น ไม่น่าจะหลงได้แต่อย่างใด
          "ตามนั้นเลย" เจียนหลิวกล่าวกับชายแปลกหน้าหลังจากที่อิซุมิ ยูตะช่วยบอกทางให้กับชายหนุ่มผู้นั้นแล้ว
          @Luyue
          "อ้อ ข้ามีนามว่าเจียนหลิว" เจียนหลิวกล่าวแนะนำตัวเมื่ออีกฝ่ายถามถึงชื่อของพวกเขา
          "ส่วนฉัน อิซุมิ ยูตะ" แล้วยูตะก็แนะนำตัวตามไปด้วย
          @Luyue
          "ลู่เยว่เล่อสินะ ยินดีที่ได้พบ" เจียนหลิวทวนชื่อชายหนุ่มตรงหน้าหนึ่งครั้งเพื่อเป็นการทบทวนความจำ
          "ยินดีที่ได้รู้จักนะ"  ยูตะตอบกลับไปสั้นๆ
          @Luyue
          "อันที่จริงพวกเราก็กำลังจะเข้าเมืองพอดีแต่กำลังรอสหายอยู่ เจ้าจะมาด้วยกันก็ได้นะ" เจียนหลิวเสนอแนะ
          "เออ นั้นก็เป็นความคิดที่ดีนะ" ยูตะกล่าวออกมาอย่างเห็นด้วย  
          @Luyue
          หลังจากนั้นเจียนหลิว และอิซุมิ ยูตะ จึงได้สหายเพิ่มมาอีกหนึ่งนามว่า ลู่เยว่เล่อ ทั้งสามนั่งรอซูเทียนเหมินกลับมาเพื่อที่จะกลับไปยังโรงเตี๊ยมด้วยกัน ซึ่งไม่แน่ว่าหญิงสาวทั้งสองที่หนีไปก่อนหน้านี้อาจไปรอพวกเขาอยู่ที่โรงเตี๊ยมแล้วก็เป็นได้

@Admin

Shaolong

{ เควสเรื่องราว 3 } บุญคุณ - ความแค้น

PART CXLVI

     ซูเทียนเหมินและฉูจู๋ร์สุนัขป่าสีขาวได้ลงจากเขาอู่ไถมาตามทางเดินเก่าที่พวกเขาเคยขึ้นไปเพื่อที่จะไปยังจุดนัดหมายแล้วตามหาพวกหลินต่อ แม้ว่าจะถ่ายออกไปมากแล้วแต่ก็ยังรู้สึกว่ายังมวลท้องอยู่หน่อยๆ แต่ที่แน่ๆ คือเขาค่อนข้างใช้แรงกับการฝึกวิชาตัวเบา (รวมทั้งการถ่ายท้อง) ไปมากเลยทีเดียว เมื่อลงมาถึงลำธารเขาก็แวะล้างมือล้างหน้าและล้างก้นให้สะอาดอีกครั้งก่อนจะหยิบหมั่นโถวที่พกติดตัวไว้ออกมากัดทานสองสามลูกเพื่อเพิ่มพลังงานแล้วจึงออกตามหาอิซุมิและเจียนหลิว ตอนที่แยกกันมาก็ลืมนัดไว้เสียด้วยว่าให้เจอกันตรงไหน เขาจึงตั้งใจจะมุ่งหน้าตรงกับไปที่เมืองฉางอัน

     ระหว่างการเข้าเมืองต้องผ่านป่าที่อยู่นอกเมืองฉางอันเสียก่อนและที่ชายป่านั่นเขาก็ได้เจอกับ อิซุมิ ยูตะ เจียนหลิว และชายแปลกหน้าอีกหนึ่งคนที่อยู่ด้วยกัน เทียนเหมินขมวดคิ้วทันทีเพราะก่อนหน้านี้เขาได้ปะมือกับจอมยุทธ์ที่เป็นโจรราคะมาหากไม่ได้ประมุขพรรคกระยาจกช่วยเหลือไว้ไม่แน่อาจจะมีศพสามศพเส้นไหว้ที่กลางภูเขา ดังนั้นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่จึงไม่ค่อยไว้ใจใครก็ไม่รู้ที่บังเอิญพบเจอกันที่กลางป่า

     @LIN @YutaIzumi

     "เจ้าคือ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามบุคคลที่มาใหม่ทันที

     @Luyue

     "หลงทางมา?" เทียนเหมินเลิกคิ้วหนาขึ้นมองลู่เยว่เล่อ ท่าทางของอีกฝ่ายนั้นดูไม่มีพิษมีภัยจึงคลายความกังวลใจลงแต่ไม่ทั้งหมด "ข้าแซ่ซู ชื่อเทียนเหมิน ซูเทียนเหมิน" ในมืออีกฝ่ายแนะนำตัวออกมาเขาเองก็ควรจะเอ่ยนามตอบกลับไปด้วย

     @LIN @YutaIzumi @Luyue

      "งั้นเอาไงต่อ... กลับไปโรงเตี๊ยมรึ?" เทียนเหมินเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อได้ยินความคิดที่ว่าหลินกับถิงเอ๋อห์อาจจะกลับไปที่โรงเตี๊ยมแล้ว อันที่จริงเขาก็แอบคิดแบบนั้นเช่นกันแต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าพวกนางอาจจะหลบซ่อนอยู่ในป่า

     ยังไม่ทันสิ้นความคิดเจ้าขาวก็ทำจมูกฟุดฟิ้ดเดินวนไปตามทางก่อนจะเห่าเสียงดังให้ทุกคนหันมาสนใจมัน "โฮ่งๆๆ" ก่อนที่มันจะพาวิ่งออกไปนอกเส้นทาง

     "เดี๋ยว! อะไรอีก!?!" เทียนเหมินวิ่งไปหามันแล้วก็เหมือนสะดุดกับบางสิ่งบางอย่างแต่ก็ไม่ถึงกับหน้าทิ่ม ชายหนุ่มมองลงไปใต้ฝ่าเท้าก็พบว่าสิ่งที่เขาเหยียบอยู่คือรอยเท้าม้าที่ควบมาอย่างเร็วและเมื่อย่ำลงบนดินอ่อนนุ่มจึงเกิดหลุมรอยเท้าลึก "รอยเกือกม้าหลินต้องไปทางนี้แน่ๆ!" ชายหนุ่มบอกพรรคพวกที่เหลือและสมาชิกใหม่พร้อมชี้ไปยังทิศทางที่ฉูจู๋ร์วิ่งนำไป

     @LIN @YutaIzumi @Luyue

     "โฮ่งๆๆ!!" สุนัขป่าสีขาวหันกลับมาแล้วเห่าเรียกอีกครั้งให้ตามมาทางนี้ เทียนเหมินจึงรีบวิ่งตามมันไปมองเจ้าขาวที่หยุดดมกลิ่นเป็นพักๆ จึงสังเกตเห็นเศษชายเสื้อสีเขียวหยกสกปรกฉีกขาดติดกับปลายกิ่งไม้

     "นี่มัน.. ของแม่นางหลี่?" เทียนเหมินดึงเศษชายเสื้อออกจากกิ่งไม้ก่อนจะส่งให้คนอื่นได้ดู

     @LIN @YutaIzumi @Luyue

     ฉูจู๋ร์ชะเงื้อคอมองหันซ้ายหันขวาอีกครั้งก่อนที่จะวิ่งตามทางที่ได้กลิ่นของพวกหลินอีกที เมื่อเห็นดังนั้นเทียนเหมินก็รีบวิ่งตามไปอีกครั้ง

     @LIN @YutaIzumi @Luyue

     เมื่อวิ่งตามฉูจู๋ร์มาเรื่อยๆ มันก็พาชายหนุ่มทั้งสี่มาพบกับหลินและหลี่ถิงเอ๋อห์ที่นั่งพักอยู่บนขอนไม้

    "หลิน แม่นางหลี่ พวกเจ้าปลอดภัยนะ..." เทียนเหมินวิ่งไปตรงหน้าหญิงสาวทั้งสองพลางหอบแฮ่กหลังจากที่ตามเจ้าขาวมานาน

     "ข้าไม่เป็นไรค่ะ" หลี่ถิงเอ๋อห์ตอบกลับมา เมื่อออกจากห้องลับแล้วได้ทานอาหารไปมากจนอิ่มท้องก็รู้สึกว่าใบหน้าของนางสดใสขึ้นมาก

     @LIN @YutaIzumi @Luyue (แนะนำตัว + เล่าเรื่องอาจารย์เจียนหลิวตามสบาย)

     เทียนเหมินดึงถุงหนังกวางใส่น้ำที่ข้างเอวขึ้นมาดื่มระหว่างฟังการเล่าเรื่องไปพลางๆ หลังจากการนั่งพักทำให้เขามีเรี่ยวแรงขึ้นมาบ้าง ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วอาหารที่ซื้อมามากมายจะขนต่อไปก็หนักม้าเปล่าๆ เขาจึงเสนอให้ทานอาหารให้อิ่มท้องกันก่อนค่อยออกเดินทางต่อ "มีอาหารอยู่มาก มาพักกินข้าวก่อนออกเดินทางกันเถอะนะ คุณชายลู่ เจ้าเองก็ไม่ต้องเกรงใจ" พูดจบชายหนุ่มก็ยกเอากล่องข้าวที่ซื้อไว้หวังจะให้ถิงเอ๋อห์ได้กินในห้องขังแต่นางดันถูกช่วยออกมาได้ก่อนจึงนำออกมากินที่กลางทางนี่แหล่ะ

     สำรับอาหารประกอบด้วย ข้าวสวย, พุทราเชื่อม, หมั่นโถว, พะโล้, เต้าหู้ผัดพริก, น้ำแกง, ผัดผัก, เจียวจือ, ก๋วยเตี๋ยวขาหมู, นมแพะ, ขนมฮว่าเกา และขนมเยว่ปิ่ง ทั้งหมดล้วนเย็นหมดแล้วแต่ความอร่อยนั้นยังคงเดิม

     @LIN @YutaIzumi @Luyue

     เมื่อทั้งหมดทานอาหารกันอย่างอิ่มหนำสำราญเรียบร้อยกันดีแล้ว น้ำหนักบรรทุกก็ลดลงไปอีกเยอะจึงถึงเวลาออกเดินทาง

     "ข้าไม่รู้ทางไปสวี่ซาง คงต้องให้เจ้านำทางไปแล้ว..." เทียนเหมินหันไปพูดกับเจียนหลิวที่ต้องการไปเยี่ยมอาจารย์ของเขาที่สวี่ซาง

     @LIN @YutaIzumi @Luyue

     เมื่อพร้อมแล้วทั้งหมดก็มุ่งหน้าไปยังสวี่ซาง...

     

❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖

@Admin

YutaIzumi -

- การเดินทางครั้งใหม่ -

จุดเริ่มต้น 6

     ขณะที่ยูตะกำลังยังคงฝึกซ่อมปามีดบินต่อไปนั้น เขาก็เห็นเงาใครบางคนเดินมาลิบๆ หรือว่านั้นจะเป็นซูเทียนเหมินกันนั้น ชายหนุ่มคิดในใจอย่างงั้นก่อนที่จะหยุดมือจากซ้อมและ เริ่มเพ่งมองเงานั้นดีๆ ก่อนที่จะพบว่านั้นเป็นซูเทียนเหมินเพื่อนร่วมทางของเขาจริงๆ ด้วย ก่อนที่ซูเทียนเหมินจะเดินมาแล้วขมวดคิ้วใส่เพื่อนร่วมทางที่มาใหม่ทันที่

    "ใจเย็นๆ นะ นายคนนี่เขาเป็นมิตร" ยูตะรีบกล่าวขึ้นจากที่เห็นท่าทางของซูเทียนเหมิน

     @LIN

     "เจ้าคือ?" ซูเทียนเหมินเอ่ยถามบุคคลที่มาใหม่ทันที

     @Luyue

     "หลงทางมา?" ซูเทียนเหมินเลิกคิ้วหนาขึ้นมองลู่เยว่เล่อ ท่าทางของอีกฝ่ายนั้นดูไม่มีพิษมีภัยจึงคลายความกังวลใจลงแต่ไม่ทั้งหมด "ข้าแซ่ซู ชื่อเทียนเหมิน ซูเทียนเหมิน" ในมืออีกฝ่ายแนะนำตัวออกมาเขาเองก็ควรจะเอ่ยนามตอบกลับไปด้วย

    "ฉันขอตัวแปปนึงนะ ฟิ้ว~~~~~~ " เมื่อยูตะเห็นคนที่มากันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว เขาก็เดินไปเก็บมีดบินบางส่วนที่ยังปักอยู่บนต้นไม้ ก่อนที่ผิวปากขึ้นเพื่อนเรียกคู่หูของเขากลับมาร่วมทางอีกครั้ง แล้วเดินกลับมารวมกลุ่ม

     @LIN @Luyue

      "งั้นเอาไงต่อ... กลับไปโรงเตี๊ยมรึ?" เทียนเหมินเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อได้ยินความคิดที่ว่าหลินกับถิงเอ๋อห์อาจจะกลับไปที่โรงเตี๊ยมแล้ว

     ยังไม่ทันสิ้นความคิดเจ้าขาวก็ทำจมูกฟุดฟิ้ดเดินวนไปตามทางก่อนจะเห่าเสียงดังให้ทุกคนหันมาสนใจมัน "โฮ่งๆๆ" ก่อนที่มันจะพาวิ่งออกไปนอกเส้นทาง

     "เดี๋ยว! อะไรอีก!?!" เทียนเหมินวิ่งไปหามันแล้วก็เหมือนสะดุดกับบางสิ่งบางอย่างแต่ก็ไม่ถึงกับหน้าทิ่ม ชายหนุ่มมองลงไปใต้ฝ่าเท้าก็พบว่าสิ่งที่เขาเหยียบอยู่คือรอยเท้าม้าที่ควบมาอย่างเร็วและเมื่อย่ำลงบนดินอ่อนนุ่มจึงเกิดหลุมรอยเท้าลึก "รอยเกือกม้าหลินต้องไปทางนี้แน่ๆ!" ชายหนุ่มบอกพรรคพวกที่เหลือและสมาชิกใหม่พร้อมชี้ไปยังทิศทางที่ฉูจู๋ร์วิ่งนำไป

     "นานๆ ที่เจ้าคนปุยจะไม่หาเรื่องวุ้ย" ยูตะบ่นพึมพัมขณะที่วิ่งตามไปด้วย

     @LIN  @Luyue

     "โฮ่งๆๆ!!" สุนัขป่าสีขาวหันกลับมาแล้วเห่าเรียกอีกครั้งให้ตามมาทางนี้ เทียนเหมินจึงรีบวิ่งตามมันไปมองเจ้าขาวที่หยุดดมกลิ่นเป็นพักๆ จึงสังเกตเห็นชายเสื้อสีเขียวหยกสกปรกฉีกขาดติดกับปลายกิ่งไม้

     "นี่มัน.. ของแม่นางหลี่?" เทียนเหมินดึงชายเสื้อออกจากกิ่งไม้ก่อนจะส่งให้คนอื่นได้ดู

     "แสดงว่าเรามากันถูกทางแล้วละ" ยูตะกล่าวขึ้นจากสิ่งที่เห็นตรงหน้า

     @LIN @Luyue

     ฉูจู๋ร์ชะเงื้อคอมองหันซ้ายหันขวาอีกครั้งก่อนที่จะวิ่งตามทางที่ได้กลิ่นของพวกหลินอีกที เมื่อเห็นดังนั้นเทียนเหมินก็รีบวิ่งตามไปอีกครั้ง

     @LIN  @Luyue

     เมื่อวิ่งตามฉูจู๋ร์มาเรื่อยๆ มันก็พาชายหนุ่มทั้งสี่มาพบกับหลินและหลี่ถิงเอ๋อห์ที่นั่งพักอยู่บนขอนไม้

    "หลิน แม่นางหลี่ พวกเจ้าปลอดภัยนะ..." ซูเทียนเหมินวิ่งไปตรงหน้าหญิงสาวทั้งสองพลางหอบแฮ่กหลังจากที่ตามเจ้าขาวมานาน

     "ข้าไม่เป็นไรค่ะ" หลี่ถิงเอ๋อห์ตอบกลับมา เมื่อออกจากห้องลับแล้วได้ทานอาหารไปมากจนอิ่มท้องก็รู้สึกว่าใบหน้าของนางสดใสขึ้นมาก

     "ดีแล้วละที่ไม่เป็นอะไรกัน" ยูตะก็หอบแฮ่กด้วย หลังจากที่วิ่งตามเจ้าขาวมาสักพัก

     @LIN @Luyue (แนะนำตัว + เล่าเรื่องอาจารย์เจียนหลิวตามสบาย)

     ซูเทียนเหมินยกถุงหนังกวางใส่น้ำขึ้นมายกดื่มระหว่างฟังการเล่าเรื่องไปพลางๆ หลังจากการนั่งพักทำให้เขามีเรี่ยวแรงขึ้นมาบ้าง ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วอาหารที่ซื้อมามากมายจะขนต่อไปก็หนักม้าเปล่าๆ เขาจึงเสนอให้ทานอาหารให้อิ่มท้องกันก่อนค่อยออกเดินทางต่อ "มีอาหารอยู่มาก มาพักกินข้าวก่อนออกเดินทางกันเถอะนะ คุณชายลู่ เจ้าเองก็ไม่ต้องเกรงใจ" พูดจบชายหนุ่มก็ยกเอากล่องข้าวที่ซื้อไว้หวังจะให้ถิงเอ๋อห์ได้กินในห้องขังแต่นางดันถูกช่วยออกมาได้ก่อนจึงนำออกมากินที่กลางทางนี่แหล่ะ

     สำรับอาหารประกอบด้วย ข้าวสวย, พุทราเชื่อม, หมั่นโถว, พะโล้, เต้าหู้ผัดพริก, น้ำแกง, ผัดผัก, เจียวจือ, ก๋วยเตี๋ยวขาหมู, นมแพะ, ขนมฮว่าเกา และขนมเยว่ปิ่ง ทั้งหมดล้วนเย็นหมดแล้วแต่ความอร่อยนั้นยังคงเดิม

     "ถ้าอย่างงั้นไม่เกรงใจละนะ" ยูตะกล่าวขึ้นก่อนที่จะเริ่มกินอาหารต่างๆ นั้นด้วยความรวดเร็ว

     @LIN  @Luyue

     เมื่อทั้งหมดทานอาหารกันอย่างอิ่มหนำสำราญเรียบร้อยกันดีแล้ว น้ำหนักบรรทุกก็ลดลงไปอีกเยอะจึงถึงเวลาออกเดินทาง

    "ข้าไม่รู้ทางไปสวี่ซาง คงต้องให้เจ้านำทางไปแล้ว..." เทียนเหมินหันไปพูดกับเจียนหลิวที่ต้องการไปเยี่ยมอาจารย์ของเขาที่สวี่ซาง

     "ฝากด้วยนะ เจียนหลิว" ยูตะกล่าวขึ้นเพราะเขาเองก็ไม่รู้เส้นทางเหมือนกัน

     @LIN @Luyue

     เมื่อพร้อมแล้วทั้งหมดก็มุ่งหน้าไปยังสวี่ซาง...

@Admin