{ เมืองหย่งอัน } โรงเตี้ยมหยางสุ้ย | 廣楊

โรงเตี้ยมหยางสุ้ย | 廣楊

{ เ มื อ ง ห ย่ ง อั น }

【เรือนรับรองเงากระจก】

' ถอดแบบความพูนพร้อม พรั่งบริบูรณ์ทุกงานบริการ '

หมู่ตึกไม้แดงจัดสร้างอย่างเรียบหรูและสง่างาม คำนึงถึงแขกผู้เข้าพัก
สะพานไม้โค้งโอบรับตัวอาคารจนโดดเด่น เป็นจุดสังเกตที่ดี

โรงเตี้ยมแห่งนี้ตั้งอยู่บนถนนสายหลัก ย่านการค้าเมืองหย่งอัน

มีบริการทั้งห้องพักรายวันและรายเดือน ค่าอาหารเช้ารวมที่พัก

หากท่านกำลังมองหาสถานที่พักผ่อนและสังสรรค์ 

สำหรับเมืองหย่งอันแล้วโรงเตี้ยมหยางสุ้ยมีอยู่ครบครัน

เถ้าแก่โรงเตี้ยม 

สุ่ย เฟิ่งหลิว (27)

ประวัติ :: บุตรชายคหบดีค้าเพชรพลอย ภายหลังสะสมเงินทุนเปิดโรงเตี้ยมเพื่อสร้างรากฐานครอบครัวในอนาคต และกำลังมองหาหญิงสาวที่ดีสักคนมาช่วยเขาดูแลกิจการในบ้าน

อุปนิสัย :: สุภาพ ร่าเริงและมีอารมณ์ขัน ชื่นชอบการเข้าสังคมมักจะพบเขาออกมาต้อนรับแขกในโรงเตี้ยมโดยไม่ถือตัว

ชื่อกิจการ : เรือนรับรองกระจกเงา
เจ้าของกิจการ : สุ่ย เฟิ่งหลิว 
เวลาปิดบริการ : ตลอดวันตลอดคืน 
ประเภทร้าน : บริการห้องพัก สุรา อาหารรับจัดงานเลี้ยงรับรอง

ผิงผิง ดี

      หลังจากผ่านเมืองเจียงหลิงก็เข้าสู่เมืองหย่งอันเพื่อเข้าเขตปาสู่... ระยะทางเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ พร้อมกับที่ผิงผิงรู้สึกว่าการเดินทางมันไวไปไหมนะ? เจ้าตัวที่ขี่ม้าตัวเดียวกับซืออี้โหวพลางคิดในใจ... ไม่นานนักทั้งสองก็เดินทางมาถึงและแวะพักที่โรงเตี้ยมหยางสุ้ย ดูแล้วหรูหรามากทีเดียว... แต่งานนี้ผิงผิงให้ซืออี้โหวจ่ายเอานะ หลังจากเข้ามาและเปิดสองห้องแล้วผิงผิงก็ไปหลังโรงเตี้ยมเพื่อหาสถานที่เย็นๆ เพื่อฝึกตัวเบากลาง โดยมีซืออี้โหวคอยดูลาดเลาให้เหมือนเช่นเคย ผิงผิงหาที่ลับตาคนเพื่อฝึกก่อนจะไปนั่งทำสมาธิตรงขอนไม้ใกล้ๆ กับที่เก็บฟืนและข้างๆ นั้นมีสระน้ำอยู่ โดยมีซืออี้โหวคอยระวังโดยรอบให้เด็กสาวได้ฝึกวิชาตัวเบากลาง หลิงผิงผิงคอยๆ ผ่อนลมหายใจออกก่อนจะวางมือลงบนเข่าทั้งสองข้าง ก่อนจะกำหนดสมาธิและกำหนดลมปราณทั้งร่างกายก่อนจะคอยๆ หลอมรวมไปที่ท้องน้อยและขับเคลื่อนลมปราณไปสู่จุดๆ เดียว ก่อนจะโคจรลมปราณเวียนจากซ้ายหมุนวนไปบริเวณท้องน้อย

       เธอยังคงหลับตา... ก่อนจะโคจรลมปราณกระจายไปสู่เท้าและเคลื่อนกลับขึ้นสู่ทวารจากนั้นเคลื่อนสู่จุดตันเถียนเธอทำซ้ำอยู่อย่างงั้นครบหนึ่งร้อยครั้งก่อนที่จะผ่อนลมหายใจก่อนจะนั่งนิ่งๆ เธอเริ่มชินกับอาการชาของร่างกายแต่ไม่เคยชินหากหลังจากนี้ต้องปล่อยหนัก...

       ว่าแล้วผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยามผิงผิงต้องวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อปลดทุกข์(....) ก่อนจะกลับออกมา


       "เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ถึงเจียงโจว... ก็จะถึงบ้านพี่ซือแล้วนะ!" เด็กสาวเอ่ยพลางยิ้มก่อนจะหันไปคีบกับข้าวเข้าปากพลางกินแก้มตุ้ย ส่วนซืออี้โหวก็ทานไปด้วย ทั้งสองทานอาหารด้วยกันก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน...


@Admin

ShaoTien ดี

โรงเตี๊ยมอลเวงวุ่นวาย 1

         ( เจ๋อข่ายพาร์ท )

         “เส้าเทียนต้องสั่งเหล้าให้ข้าด้วยนะ” เสียงหวานของเขาเอ่ยออดอ้อนร่างสูง

         “....” ร่างสูงขมวดคิ้วพลางถอนหายใจเสียงดัง “เจ้ากะว่าจะเมาตั้งแต่หัววันเลยรึ” เส้าเทียนกล่าวถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

         “คนอย่างข้า ฮิๆไม่เมาหรอก” มือเรียวบางตบที่หน้าอกตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยม ด้วยรูปกายรูปลักษณ์ที่โดดเด่นจึงทำให้คนภายในโรงเตี๊ยมมอง สตรีที่มาบุรุษคู่รักบางคู่ก็เกือบจะทะเลาะเพียงเพราะมองร่างระหง

         ข้าเข้าใจว่าตนเองงดงาม

         ข้าเป็นคนที่เชื่อมั่นในรูปร่างของตัวเอง แต่ถึงข้าจะชอบแต่งกายเยี่ยงสตรี ข้าก็สตรี…!! ส่วนบุรุษก็ไม่เชิงหลงใหลอยากได้มาเป็นคู่ครอง

          ขาเรียวบางเดินนำลิ่วๆมานั่งที่ริมหน้าต่าง เจ๋อข่ายนั่งอยู่หน้าต่าง น้องหวังนั่งข้างๆ ส่วนเส้าเทียนนั่งฝั่งตรงข้ามริมหน้าต่างเหมือนกัน ไป๋เหยียนเฟยนั่งข้างๆเส้าเทียน

          “จะสั่งอะไรดีน้าาาา~”

17/JX003/1 @Admin 

ShaoTien ดี

โรงเตี๊ยมอลเวงวุ่นวาย 2

        ( เจ๋อข่ายพาร์ท )

         ข้อมือเรียวบางค่อยๆเปิดดูเมนูอาหารตรงหน้าอย่างมีจริต สุรา...สุรา!!!

         เตี้ยนเหล่าต้าเดินต้อนรับแขกอย่างไม่ถือตัว “พวกคุณชาย..อ่าคุณหนู รับอะไรขอรับ ที่นี่มีอาหารมากมายให้เลือกสรรค์” สุ่ย เฟิ่งหลิวผู้เป็นเถ้าแก่โรงเตี๊ยมเอ่ย ก่อนจะหันไปมองหญิงสาวชุดสีม่วง หน้าตาสะสวย

         นัยน์ตาสีอำพันเงยหน้าขึ้นมอง “เอาสุรานารีแดง1ไห เป็ดเป่ยผิง 1จาน” เสียงหวานเอ่ยบอก

         “คุณหนูดื่มสุรา..?” สุ่ย เฟิ่งหลิวเลิกคิ้วถามอีกครั้ง

         “ดื่มสบายๆยามว่าง ฮิๆ” เจ๋อข่ายหัวเราะก่อนจะพัดขึ้นป้องปาก “เส้าเทียนสั่งสิ” หันไปบอกร่างสูงที่นั่งมองนอกหน้าต่าง

         “บะหมี่ฉีซาน 1ชาม ชาปี้หลัว 1ถ้วย” เสียงทุ้มต่ำบอกด้วยใบหน้าราบเรียบ

          “หูฉลาม 1จาน ชาปี้หลัว 1ถ้วย” หวังจวินจื่อสั่งต่อ

         “คุณชายอีกท่าน?” เตี้ยนเหล่าต้าถามชายอีกคนที่แต่งกายมิดชิด

         “ชาปี้หลัว 1ถ้วยพอ” ไป๋เหยียนเฟยที่เดิมจะไม่สั่ง ก็ต้องจำใจสั่งไป

17/JX003/2 @Admin 

ShaoTien ดี

โรงเตี๊ยมอลเวงวุ่นวาย 3

         ( เจ๋อข่ายพาร์ท )

         เจ๋อข่ายมองนอกหน้าต่างที่มีเด็กน้อยออกมาวิ่งเล่น นึกถึงความรู้สึกสมัยเด็กๆจริงๆ แต่นี่ข้าก็โตมาจนอายุ18ปี จะให้นึกถึงตอนเด็กๆแล้วมันไม่ใช่ บางครั้งข้าก็ชอบทำตัวเป็นเด็กงอแง

         ก็อยากงอแงไม่ผิด!?

         มีกฎข้อไหนตั้งไว้ไหม ห้ามงอแง

         มีแต่ตาบ้าเส้าเทียนนั่นแหละ ที่ชอบเบือนหน้าหนีข้า แถมยังชอบสั่งๆๆๆ สั่งเก่งเหลือเกิน!

         เมื่อไหร่ไหสุราจะมา… หรือต้องรอมาเสิร์ฟพร้อมอาหาร

         นัยน์ตาสีอำพันเหลือบมองเหล่ากลุ่มคนที่มาใหม่ เหมือนพวกอันธพาลอย่างไงอย่างงั้น นั่งโต๊ะใกล้ๆพวกเขาอีกด้วยนะ

         โต๊ะมีตั้งเยอะแยะ พวกเอ็งจะมานั่งแถวนี้เพื่อ!?!

         ร่างระหงแอบสังเกตุเห็นมองกลุ่มคนเหล่านั้นเป็นระยะๆอย่างระมัดระวัง แต่ถ้าเกิดเรื่องจริง เส้าเทียนคงจะเป็นคนรับหน้า

          ‘ฮิๆๆๆ’

          ส่วนข้าจะให้กำลังใจรอนะ หากเกิดเรื่องขึ้น

17/JX003/3 @Admin

ShaoTien ดี

โรงเตี๊ยมอลเวงวุ่นวาย 4

         ( เจ๋อข่ายพาร์ท )

         “....” ร่างสูงขมวดคิ้วพลางถอนหายใจเสียงดัง เมื่อมองกิริยาคนเบื้องหน้า อยู่ดีๆก็หัวเราะขึ้นมา

          เตี้ยนเหล่าต้ายกไหสุราพร้อมกับอาหารมาให้หญิงสาวอาภรณ์สีม่วง “ได้แล้ว ขออภัยที่ช้า” ความจริงแล้วเจ้าของโรงเตี๊ยมเช่นเขา ไม่จำเป็นต้องออกมาต้อนรับแขกเองก็ได้ แต่ช่วงนี้เขากำลังหาหญิงสาวคู่ใจอยู่ เวลาเจอแขกที่เป็นสตรีเลยมักจะออกมาต้อนรับเป็นพิเศษ

          เสี่ยวเอ้อยกถาดอาหารมาวางให้เหล่าคุณชายที่สั่งอาหารมี หูฉลาม 1จาน บะหมี่ฉีซาน 1ชาม ชาปี้หลัว 3ถ้วย

          เจ๋อข่ายยิ้มแย้มพอเป็นพิธี “ท่านคงจะเป็นเก่าแก่สินะคะ?” ดูจากการแต่งกายที่แตกต่างคนเสี่ยวเอ้อคนอื่นๆ และพวกเสี่ยวเอ้อยังมีท่าทีเกรงใจ มือเรียวรินไหสุรานารีแดงลงจอกเพื่อยกดื่ม

         “แม่นางรู้?” สุ่ย เฟิ่งหลิวเลิกคิ้วมองหญิงสาว

         “เจ้าค่ะ” พยักหน้าเล็กน้อย

         ถามเส้าเทียน...สหายข้าก็รู้ เล่นแต่งกายแตกต่างจากคนอื่นเยี่ยงนี้ เหอะๆ

17/JX003/4 @Admin